Afrika 2006
Botswana pagina 1 2

Dinsdag 25 juli 2006 - Op weg naar Moremi
We zijn vroeg wakker, pakken de auto in en vertrekken naar de garage om te tanken. Marc koopt nog een extra jerrycan met Diesel die we bovenop het dak vastbinden tussen de daktenten. Dan eindelijk op weg naar Moremi…
De eerste 30 km is een asfaltweg die daarna overgaat in een zanderige wasbord weg, waarin we Wa Bashasha steeds zien wegschuiven. De weg gaat door Mopane bossen waar we heen en weer hotsen en botsen over de wegen. Bij de gate voldoen we onze entree gelden, kopen wegenkaarten en picknicken. De eerste aap laat niet lang op zich wachten evenals de neushoornvogels. De laatste 30 km naar Khwai campsite is een slechte opgedroogde zandweg waar we bijna 2 uur over doen. Barbara hoort een metalen geluid, maar volgens Marc is dat de jerrycan op het dak en we rijden vrolijk verder. Nog voordat we stil staan zitten de vervetaapjes al op het dak van de auto te kijken waar ze eten kunnen halen.


Om de zoveel tijd kom je een veegrens tegen


Middels deze veegrenzen probeert men de verspreiding van veeziekten te voorkomen.


Onderweg naar Moremi


Moremi South gate


"Do not drive off roads..."
Welke weg???


Tijdens onze picknick bij de Moremi South gate hebben wij diverse gasten die een kruimeltje, of liever gezegd alles, mee willen pikken: Zeer brutale Velvet aapjes, eekhoorns en ook Tokken


Volgens het boekje: Roodsnavel tokken. Wij blijven ze,
zoals ze ook door de engelsen genoemd worden (hornbill), neushoornvogels noemen


Net nadat wij onze lunchspullen weer hebben opgeruimd wordt op vakkundige wijze de afvalemmer geplundeerd...
Deze Velvet likt de restjes boter van het papiertje.

Marc besluit toch maar even onder de auto te kijken en komt tot de vreselijke ontdekking dat de schokbreker (links achter) is afgebroken. Opa Paul kruipt ook onder de auto en meldt dat we serieuze panne hebben met onze auto. Met de satteliet telefoon van opa Paul en oma Meta proberen we Britz auto verhuur te bereiken wat niet eenvoudig is. Uiteindelijk lukt het ons en spreken we af dat we de schokbreker er onderuit halen en de volgende dag weer naar de bewoonde wereld proberen terug te rijden. Daar gaat ons Moremi avontuur!


De schokbreker is van de linkerachteras afgebroken


Paul komt met de suggestie om de schokbrekers eraf te halen,
hopelijk lukt het om op de veer terug te rijden.


Paul inspecteert de schade


Wij besluiten om uit voorzorg het wiel maar te wisselen

Tijdens het verwijderen van de schokbreker en het verwisselen van een band heeft Marc een autodeur open laten staan en daar heeft een brutale aap dankbaar gebruik van gemaakt. Binnen enkele tellen zit hij terug in de boom met het zakje winegums van de kinderen. Hij laat triomfantelijk het lege zakje voor onze neus naar beneden dwarrelen. Het verongelijkte gezicht van Thijs was een foto waard geweest.


Ongevaarlijk maar toch behoorlijk lastig...

...zijn de Velvet aapjes. Bovenop de auto hebben wij een extra jerrycan met diesel. Om de daktenten te bescheren is deze uit voorzorg in plastic gewikkeld. De Velvet weet uit ervaring dat plastic zaken eten kunnen bevatten en begint als een bezettene het plastic eraf te trekken!


Gebruikelijke pose voor een Velvet, inspecteren wat er in de cabine ligt!

Om de ellende even te vergeten verkennen we de campsite waar we oog in oog met olifanten komen te staan. Nog geen 10 meter bij ons vandaan lopen de dikhuiden richting rivier. Marc gaat op de brug in het avondrood met Jelle en Eline kijken wat Barbara onverantwoord vindt en met Thijs op een grotere afstand blijft staan.


Marc gaat rondlopen met Thuis op z'n schouders totdat ze op 5 meter afstand deze olifant tegen komen.
Snel terug om Thijs in veiligheid te brengen en om de foto camera te halen!


Jelle en Eline laten zich niet stoppen en komen met Pappa mee.
Close encounter with an elephant!


...


Barbara was not amused dat Marc haar(!) kinderen in zo'n gevaarlijke situatie had meegenomen.
Als je goed kijkt zie je dat Barbara een wat veiligere afstand tot de olifant heeft genomen.

Thijs heeft (per ongeluk) het smeulende houtvuurtje weer nieuw leven ingeblazen en staat er triomfantelijk bij te kijken als het een heus vuur wordt. Hij krijgt zelfs respectvolle blikken van grote broer Jelle en zus Eline. Alle drie gaan ze nu houtjes zoeken om er een nog groter vuur (onder wakend oog van Marc en opa) van te maken. De kinderen zien zwart van stof, as en roet maar hebben erg veel pret. Achter onze tenten zien we de bavianen, horen de hippo’s en als we ’s avonds van ons avontuur aan het bijkomen zijn staan we oog in oog met oplichtende hyena-ogen. Het kampvuur laten we voor de verandering vannacht branden tussen de auto’s in om evt. (roof)dieren op afstand te houden.


Pyromanen!!!

Woensdag 26 juli 2006 - Terug naar Maun
Heel vroeg opgestaan om van de zonsopgang te genieten. We zien achter het kamp een hele kudde olifanten voorbij lopen en hordes bavianen doen hun intrede in het kamp. We ontbijten dan ook niet hier, maar doen dat in de auto tijdens onze terugtocht naar Maun. Met 15 km/uur sukkelen we door Moremi NP richting de south gate, deze keer met Wa Bashasha achter ons! De twee auto’s moeten afstand bewaren ivm de enorme stofwolken en het daardoor belemmerende zicht. Opnieuw wordt per satteliet telefoon contact gezocht met het verhuurbedrijf dat meldt dat we de auto naar Riley’s garage moeten brengen en zij zullen er verder zorg voor dragen.
We rijden uren over praktisch onbegaanbare wegen en bereiken na 4 uur eindelijk de asfaltweg naar Maun. Bij de garage weet niemand van iets evenals de agent van Britz in Maun…Na heel wat heen en weer praten wordt de auto naar een andere landrover garage gebracht waar ze gelukkig nog diezelfde dag de auto zullen repareren. Gelukkig hebben ze op onze oude campsite nog plek zodat we die nacht ergens kunnen slapen.
De kinderen spelen heerlijk op de campsite terwijl Marc in de garage is. Oma Meta en Barbara bedenken een alternatieve route aangezien we in tijdnood dreigen te komen door de autopech. De nieuwe route wordt: via Nata naar Kasane rijden en via die kant Chobe NP verkennen.
De kinderen zijn doodop van deze enerverende dag en vallen al tijdens het avondeten in slaap tot grote hilariteit van de serveersters. Jelle wil wafels met ijs eten maar ipv suiker hebben ze zout in het beslag gedaan. Maar het ijs vindt hij heerlijk!

Donderdag 27 juli 2006 - Op naar Nata
Eerst naar de bank om extra geld te wisselen en daarna kan de reis voortgezet worden naar Nata. We doorkruisen het Makgadikgadi NP. We zien zelfs flamingo’s in een verlaten zoutpan. In de namiddag arriveren we bij de lodge en zoeken een campingplaats. Een grote zandvlakte, dus dat wordt stof happen. Het kost heel wat tijd om de auto horizontaal geparkeerd te krijgen in dit zand (anders slapen we vannacht niet lekker). We gaan nog even het dorp in om hout te kopen maar we kunnen nergens iets vinden. Er ligt genoeg langs de weg, dus wil Marc zelf sprokkelen, maar dat vindt Barbara niet zo’n goed idee. Gelukkig heeft een benzinepomp nog wel iets liggen.
We eten vanavond macaroni met saus wat de kinderen niet lekker vinden en we geven dan nog een volle pan met eten aan de guard en zijn familie (hopelijk genieten die er wel van!).
Marc gaat de kinderen leren om met behulp van een magnesiumstick een houtvuur te maken. De kinderen zingen tot laat in de avond allerlei kinderliedjes naast hun eigen gemaakte kampvuur.
Het is ’s nachts zo koud dat we ’s morgens weer verkleumd opstaan en ontdekken dat er ijs op de auto ligt.

Vrijdag 28 juli 2006 - Naar Kasane
Het blijft de hele ochtend koud en winderig en we zijn blij dat we de auto weer in kunnen. We rijden weer langs eindeloze rechte wegen met wisselende landschappen, we zien zelfs een olifant de weg over steken. De weg is erg slecht met veel potholes.
Langs de weg zien we ook veel vluchtelingen uit Zimbabwe die hun “hutjes” pal aan de weg hebben, gemaakt van riet en vuilniszakken. Ze leven van de verkoop van bundels riet, geplukt langs de weg. De kindjes spelen dan ook midden op de weg.
In de namiddag bereiken we Kasane en gaan op zoek naar de Chobe safari lodge. Welkom aan de Franse riviera in Afrika. Een lange straat met alleen maar lodges en blanke toeristen. Een vreemde gewaarwording en eigenlijk ook wel een beetje een kater. Gelukkig is er nog een campsite vrij, al hoewel…we parkeren de auto’s maar midden op het zandpad. De campsite ligt pal aan de Chobe rivier waar we moeten opletten voor krokodillen en nijlpaarden.
De kinderen nemen nog een verfrissende duik in het zwembad, waarvandaan je een magnifiek uitzicht over de rivier hebt. Het potjie eten blijft favoriet bij ons allen en er blijft geen kruimel van over.
De vervet aapjes komen ons aanschouwen op enkele centimeters afstand, maar de kinderen gaan gewoon door met spelen. Ook loopt hier een moddervette pumba rond die zich laat aanhalen als een hond; de favouriet van de kinderen.
Dit wordt onze laatste nacht in de daktent en de kinderen vinden dat wel erg jammer. Het is ze erg goed bevallen. Maar waarom Jelle altijd halverwege de nacht het kussen van Eline heeft is ons een raadsel!

Zaterdag 29 juli 2006
Na het ontbijt checken we alvast in voor de rondavels voor de komende twee nachten. Om een lang verhaal kort te maken: er gaat van alles mis. We krijgen kamers die we niet gereserveerd hebben en komen een bed tekort. Na veel heen en weer praten en mijn vraag of ik Thijs buiten in het gras moet laten slapen brengt wat teweeg. We krijgen de rondavels die we al 5 maanden geleden gereserveerd hebben.
Dan op naar Chobe NP. Het landschap is erg groen en dicht begroeid, de wegen zijn zanderig en dus slipperig. Lang leve de 4x4 auto. Langs de Chobe rivier zien we veel grazende en zwemmende nijlpaarden en krokodillen, antilopes, zebra’s en apen. We rijden van de rivier af op zoek naar olifanten (olifantenpoep zien we in ieder geval in overvloed…). Wij rijden een pad in waar veel poep te zien is en rijden ons na een uur vast in de bush. Er is maar een mogelijkheid en dat is omdraaien en terug gaan, zonder ook maar een olifant gezien te hebben. Na de picknick rijden we weer kampwaarts en zowaar een hele kudde olifanten steekt de weg over naar de rivier, prachtig! Even verderop is een parkeerplek boven de rivier waar we uitstappen en een nog mooier uitzicht hebben op wel 60 olifanten. Deels staand in de rivier deels kijkend naar de toeristen. Adembenemend mooi! Als we weer verder rijden passeren we een olifant op nog geen twee meter bij de auto vandaan…
De kinderen geloven ondertussen de olifanten wel en willen naar huis. Helaas voor ze (en gelukkig voor ons) staan er twee flikflooiende giraffen midden op de weg die niet wensen weg te gaan. Na een kwartier kunnen we eindelijk doorrijden.
Jelle’s commentaar als opa vraagt wat hij gezien heeft vandaag: “weer van alles hetzelfde”.
’s Avonds eten we in het restaurant en komt er een Afrikaanse dansgroep. De schaars geklede zingende en dansende afrikanen vind Thijs net holbewoners.

Zondag 30 juli 2006
Vandaag houden we een rustdag. We genieten van de zon en het zwembad. Ook herpakken we onze tassen, want morgen gaan we met zijn allen in Wa Bashasha naar Livingstone omdat onze auto ingeleverd moet worden.


Laatste wijziging 17 September 2006

 

 

 

 

 

 

 

 

 

© 2006 Copyright Marc en Barbara van Santen.
Alle op deze website gepubliceerde tekst en foto's zijn eigendom van Marc en Barbara van Santen.
Zonder uitdrukkelijke toestemming van Marc en Barbara van Santen is het niet toegestaan om het geheel of delen van teksten en/of foto's te kopieren of op een andere manier te gebruiken.